Pan Bez Imienny XD

Oi!

Dwa one-shoty opublikowane, podobają się?

A teraz jeszcze zdjęcie mojego nowego przyjaciela XD *serio?!*

Rysunek jest...jaki jest, wybaczcie >.< Napisy totalnie mi nie wyszły... I to jest moja pierwsza 'męska' postać xD Na początku miałam przerysować z internetu ale po kilkudziesięciu minutach spędzonych na szukaniu odpowiedniego obrazka w google, rzuciłam telefonem o koc i stwierdziłam, że rysuje 'na oko' XD No i wyszło jak wyszło...

A zdjęcie robiłam dzisiaj nad ranem...i nie wiem jak się tam znalazły, ale teraz zauważyłam kilka...okruszków *?!* z gumki do mazania... >.< Życie! Czego żeś jest takie okrutne?! XD

A no i ten Chłopiec (tak na niego mówię bo nie ma na razie żadnego imienia... XD) to nowa 'maskotka' bloga. Niedługo poznacie jeszcze kogoś... Ale ten... *Bezimienny* będzie się tu czasem pojawiać, a kiedyś...*cicho!*...no.. kiedyś coś tam...

Jak znajdę dla niego imię to trochę o nim napiszę...

Ta notka jest bezsensu xD

 I bliżej na buźkę...xD Tak...ma warkoczyk. I tak...kapturek na głowie...

Do samego końca

Ostrzeżenia: Brak
Od Yoru: To jest...co to jest? Ekhem... Napisałam to dawno...i takich notek będzie więcej... XD
Tytuł: 

"Do samego końca"

22 października

Czuję, że coś mnie omija. Że jakaś cześć mojego życia wciąż zostaje nieodkryta...Powietrze staje się wtedy ciężkie i nieprzyjemne. Grawitacja się nasila... Nienawidzę tych chwil. Czuję wtedy, że coś jednak straciłam, coś, bez czego moje serce gubi swój naturalny rytm, a wszystkie mięśnie znikają, sprawiając, że moje ciało wygląda jak kilka lat po skończeniu egzystencji. Nie powinno tak być, prawda? Nie powinnam była zostawiać tego tak bez wyjaśnienia...

Myśli mnie zabiją. Już prawie dopięły swego... Ale nic. Nadal będę się śmiać...

Liczę na to, że będziesz ze mną do samego końca...

1 listopada

Czuję się wydarta, z otoczenia... Wyrwana jak kartka białego, niczym śnieg papieru i podarta na kilkanaście samotnych i nikomu nie potrzebnych kawałków. I co dalej? Ogień, popiół, amen, nicość i koniec? Dlaczego. Co? No powiedz mi...

13 listopada

Boję się, że uczucia skumulują się do tego stopnia, że myśli przestaną być racjonalne. Co się wtedy stanie? Jest coraz gorzej, Yua...

26 listopada

Jest tyle możliwości. Tyle dobrze przemyślanych i wiele razy użytych sposobów. Tak dużo argumentów za i tylko jeden przeciw. Więc powiedz mi, proszę dlaczego jeszcze tutaj siedzę? Ktoś mnie potrzebuje? Może nie mam jeszcze miejsca w Piekle? Niebo nie chcę mnie przyjąć?

Nadal nie jest najlepiej... Ale cieszę się, że nikt tego nie widzi. To zdecydowanie koi mój ból... Tajemnica...

Za i przeciw, za i przeciw... Nie ważne. I tak znowu wygra ten jeden jedyny sprzeciw.

Yua... Zabierz mnie stąd...

PS. Śmiać mi się chcę jak to czytam! Główna bohaterka tego czegoś jest naprawdę rąbnięta xD

Zaśpiewałabym 'Sto lat' ale boję się, że zrobię komuś krzywdę...

Spóźnione życzenia urodzinowe...które są zawarte w tym króciutkim shocie... kieruje do Rose. Chciałam żeby to było bardziej "magiczne" ale moja wena wyjechała do Tokio w celach słóżbowych. Tak mówiła...ale i tak jej nie wierzę! Kochanka se znalazła i se poleciała >.<   Moje żarty ostatnio zeszły na psy, wiem...

Więc...

Wybacz spóźnienie i nie skazuj na wieczne potępienie, proszę ;D

Ostrożnie stawiając stopę za stopą, szła przed siebie z głową uniesioną w stronę granatowego nieba. Z każdą kolejną sekundą jej uśmiech stawał się coraz bardziej szczery, a z oczu przestawały płynąć blado-niebieskie krople. Dziwnie znajome sny wciąż szumiące w głowie szybko przeistaczały się w jasne promienie oczywistego szczęścia, którego do tej pory nie była w stanie zaakceptować. Przejrzysta woda zasłaniająca jej różowe oczy bezgłośnie uwalniała je ze swojego błagalnego uścisku.

Wszystko co prowadzi Cię do celu...

Delikatna dłoń pokryta fioletowymi płatkami przesunęła się powoli po gładkiej tafli marzeń, zapraszając do tańca wszystkie istoty zaginionego światła. Jasne włosy porwane przez poranny wiatr zagłuszyły oznaki wschodzącej gwiazdy dnia. Licząc następne nieugięte modlitwy utrwalone na dnie czystego jeziora, błądząc po ścieżkach wyznaczonych przez nocne zasady bez nazw, już zawsze będzie śpiewać ten sam niezmienny, wiecznie szczęśliwy czas.

...jest tym za czym zawsze powinnaś iść.

Rose życzę Ci żeby wszystkie życzenia, które kiedykolwiek choć przez kilka, krótkich sekund zagościły w Twojej niezwykłej i zawsze pełnej niesamowitych pomysłów (nie zaprzeczaj! ;) główce wreszcie znalazły kąt w rzeczywistości, która Cię otacza i zostały tam na zawsze ^^

Yoru

PS. Mam nadzieje, że ten shot nie wyszedł zbyt...śpiewnie...